Geschiedenis PKN Harkema

(geschreven door dhr. W. Veenstra, oorspronkelijk verschenen in de Paadwizer)

PKN Harkema

Heide

Harkema-Opeinde bestond in de 19e eeuw louter uit heidevelden, de Hamsterheide. In de loop van deze eeuw vestigden zich de eerste bewoners. Het is de tijd van de plaggenhutten. Bij een volkstelling in 1839 woonden er hier in dit grote heidegebied 305 mensen. Grote gezinnen en…..armoede troef! En wat minstens zo erg was, deze arme heidebewoners werden door de omliggende dorpen vaak met de nek aangekeken. Ze werden beschouwd als de paria’s van de maatschappij.

De kerkelijke scheidslijnen van de vier reeds bestaande Hervormde Gemeenten (Surhuisterveen, Drogeham, Surhuizum, Augustinusga) liepen erg onduidelijk over het heidegebied. Van structureel pastoraal werk is mede daardoor nauwelijks sprake en de kerkgang voornamelijk naar Drogeham, is tot een enkeling beperkt.

Warmolts

Geen kerkelijk leven dus, totdat Lambertus Warmolts er zich mee gaat bemoeien. Deze dominees zoon, afkomstig uit Bedum, vestigt zich als boer in de buurtschap Vierhuizen. Op dezelfde plaats waar nu de fam. Hiemstra woont. Op de grote veestalling ‘achter de feart’ hebben de Hiemstra’s een bord geplaatst met de naam ‘Ds. Warmoltshiem’. Een kerkhistorische plaats. En zoals bekend vinden we de naam ‘Warmolts’ ook terug in een van de hoofdstraten van Harkema.

Toen boer Warmolts eens een bezoek bracht aan zijn zieke boerenknecht, werd hij getroffen door de verschrikkelijke levensomstandigheden waaronder de heidebewoners moesten leven. Maar ook de geestelijke armoede trof de bewogen Warmolts. Daar moest iets aan gedaan worden, vond hij.

Houten schuurtje

Hij trok naar de omliggende dorpen en greep elke gelegenheid aan om de mensen op hun verantwoordelijkheid voor de medemens te wijzen. Bij de opening van de christelijke school in Surhuizum kwam hij met f12,50 thuis. Maar al gauw daarna had hij een bedrag van f250,– bij elkaar gesprokkeld. Voldoende om op de heide een houten schuurtje te bouwen, dat als een soort evangelisatiepost dienst kon doen. Er wordt beweerd dat dit houten schuurtje tegenover de huidige gereformeerde kerk zou hebben gestaan, maar ik heb dat niet bevestigd kunnen krijgen. Boven de deur van dit ‘kerkje’ was een raam aangebracht waarop geschreven stond: ‘Ziet hier Gods vinger’. De vloer bestond uit zand en er waren geen stoelen. Een paal in de grond met een bordje eraan getimmerd diende als lessenaar voor de bijbel. We praten nu over het jaar 1883.

Warmolts als pastor

De evangelisatie bestond aanvankelijk uit alleen zondagsschoolwerk door Warmolts, samen met zijn stiefdochter Antje Buma. Maar toen de kinderen met de verhalen die ze op de zondagsschool hadden gehoord, thuiskwamen, werd de belangstelling van de ouders ook geprikkeld. Vandaar dat Warmolts ook begon met eenvoudige preken. Eerst las hij zijn preken voor, maar al gauw wist de niet geletterde Warmolts de mensen te boeien met voor de vuist weg te preken. Hij gebruikte daarbij –  uiteraard zou ik bijna zeggen – veel beelden uit het dagelijkse leven. Wilde hij zijn hoorders bemoedigen en hij kon zo gauw niet bedenken welke woorden hij daarvoor moest gebruiken, gebeurde het wel gauw eens dat hij zei: “Maar zolang de lepel in de maïspot staat dan treuren wij nog niet”. Dat hij de ‘tale Kanaäns’ sprak, blijkt ook uit zijn uitspraak: “Dy grouwe boeren út Droegeham en de earme minsken fan de heide binne foar God allegearre gelyk!” Duidelijker kon hij het de mensen niet maken.

Een stenen kerkje

Al gauw was het houten ‘kerkje’ te klein. Nadat het in eerste instantie nog wat groter werd gemaakt, werd in 1891 een echt stenen kerkje gebouwd, op dezelfde plaats waar nu de huidige Geref. Kerk staat. Dit kon gerealiseerd worden met steun van de omliggende gemeenten.

Ontstaan van de Geref. Kerk

Toch voelde de van huis uit hervormde Warmolts zich een beetje in de steek gelaten, toen hij toenadering zocht tot de hervormde predikanten in de omgeving. Hij was natuurlijk geen ‘echte’ dominee. En je weet hoe dat gaat. Dominees zijn ook mensen! Vandaar dat Warmolts in 1892 zich met al zijn volgelingen aansloot bij de landelijke Gereformeerde Kerken. Een feit waarover de heidebewoners zich toen niet druk maakten. Immers, wat ‘pake Warmolts’ zoals hij vaak werd genoemd, zei en deed, was altijd goed!

Vertrek van Warmolts

Dat Warmolts een druk leven heeft gehad, leidt geen twijfel. Naast zijn predikantenwerk, was hij immers ook nog boer! Toen zijn vrouw in 1904 kwam te overlijden, nam hij afscheid van de gemeente. Hij verhuisde naar zijn zoon in Stroobos Hij stierf in 1928 en ligt in Augustinusga begraven. Zijn naam schijnt niet op de grafsteen te staan.

Een bloeiende Geref. Kerk

Terug naar de Gereformeerde Kerk. In 1907 werd de eerste ‘echte’ dominee beroepen: Ds. J. Langhout uit Groningen. De plaatselijke kerk kwam tot bloei. De gemeenteleden zagen het nut van een christelijke school in met als gevolg dat de geref. school ‘Rehoboth’  in 1908 werd gebouwd. Het eerste hoofd was meester K. Kamminga. De oudste generatie Harkemasters heeft nog bij hem in de klas gezeten.

Een nieuwe Geref. Kerk

Het stenen kerkje werd al gauw weer te klein. Het werd afgebroken en in 1913 verrees op dezelfde plaats het huidige bijna monumentale kerkgebouw. Timmerman van deze prachtige kerk is Gerben Land. Pake Gerben, zoals hij door zijn nazaten in Harkema en Surhuisterveen wordt genoemd. Dezelfde Land bouwt een jaar later de gereformeerde pastorie naast de kerk.

Een sprong in de geschiedenis

We maken een sprongetje in de geschiedenis. Het is 1926. Nog steeds is er maar één kerk in Harkema, de gereformeerde kerk. Maar daar zal spoedig verandering in komen.

We moeten even naar de landelijke kerkgeschiedenis. Er is op het hoogste kerkelijke niveau een strijd ontstaan. Een geloofsstrijd die zich toespitste op Genesis 3. Moet je het verhaal van de sprekende slang letterlijk opvatten, m.a.w. heeft de slang werkelijk gesproken? De Amsterdamse predikant dr. Geelkerken vond van niet. Hij leerde dat Gods openbaring hier wordt weergegeven in beeldende taal, die men dus niet letterlijk moet opvatten. Toen hij deze mening volhield voor de gereformeerde synode van Assen, waren de rapen gaar. Hij werd geschorst en afgezet als predikant. Dit dogmatische  probleem zal de geschiedenis ingaan als ‘de kwestie Geelkerken’.  De eerste barst in het sterke gereformeerde bolwerk is helaas een feit. Daarna zal het altijd onrustig blijven in de gereformeerde kerken met als nieuw dieptepunt 1946 als de mening van de Kampense hoogleraar Schilder t.a.v. de doop en de wedergeboorte in botsing komt met de visie van de gereformeerde theoloog Kuyper. Dat betekent een nieuwe scheuring en het ontstaan van de Geref. Kerken onderhoudende art. 31 van de Dordtse Kerkorde  is een feit.

Dr. Johannes Gerardus Geelkerken

Terug naar de kwestie Geelkerken

Na bovenstaand uitstapje, terug naar de gevolgen van de uitspraak van de Synode van Assen in 1926. Zoals zo vaak ontstaat na een meningsverschil op kerkelijk terrein een sneeuwbal effect. De kerkenraad van de Geref. Kerk in Amsterdam stelt zich achter haar predikant ds. dr. Geelkerken op. Zij komen daardoor buiten het verband van de Geref. Kerken te staan. Maar er komen meer predikanten en kerkenraden die het niet met het besluit van de Synode van Assen eens zijn en zich achter ds. Geelkerken scharen. Ook in Harkema-Opeinde komt het tot een botsing tussen de kerkenraad en de toenmalige predikant ds. dr. N.D. van Leeuwen.

Scheuring in Harkema

De classis Drachten buigt zich op verzoek van afgevaardigden uit Harkema over de problemen. Resultaat: Ds. Van Leeuwen wordt toegestaan te preken, maar ‘over zijn verschil van gevoelen’ moet hij zwijgen. De classis geeft de kerkenraad uit Harkema de wijze les mee het niet op een scheuring te laten aankomen, maar erkent tegelijkertijd dat de kerkenraad na de uitspraak van de Synode van Assen, het recht heeft de predikant te schorsen.

En dat laatste gebeurt ook. Na een dramatisch verlopen dienst, verlaat ds. Van Leeuwen de preekstoel, gevolgd door een aantal kerkgangers. De scheuring in Harkema is een feit! Een zwarte bladzijde in de kerkgeschiedenis van Harkema. Een 60-tal meegegane belijdende leden ontvangen op 2 jan. 1928 een brief(je) van de geref. kerkenraad met de vermelding ‘dat U vanwege Uw schismatieke handelingen hebt opgehouden lid te zijn van de Geref. Kerk’. (schisma = kerk- of geloofsscheuring)

In totaal volgen 23 kerken en 19 predikanten ds. Geelkerken. In totaal een zielenaantal van ca. 7000. In Friesland gingen behalve Harkema-Opeinde ook Oudemirdum en Makkum mee.

Hersteld Verband

De buiten het verband van de Geref. Kerken getreden kerken zochten elkaar en ‘herstelden het verband’. Ze werden daarom het ‘Hersteld Verband’ (de “HV-ers”) genoemd. Officieel de “Geref. Kerken in Hersteld Verband”.

Zwarte bladzijde

Niet een zwarte, maar een inktzwarte bladzijde in de kerkgeschiedenis van Harkema. Dit had nooit mogen gebeuren! Harkema-Opeinde likt de wonden. Scheuringen die dwars door families heenlopen met alle verschrikkelijke gevolgen van dien. Deze gebeurtenis zal nog lange tijd diepe sporen achterlaten  in de Harkemaster dorpsgemeenschap.

Namen als van der Meer, van der Ploeg, Kootstra, van der Heide, Roorda, Storm, Postma, Bijma, van der Berg, Merkus, Rinsma, Land, Schippers en vele anderen zijn nauw betrokken geweest bij deze verschrikkelijke gebeurtenis. Van degenen die bewust deze strijd hebben meegemaakt, zijn er nauwelijks nog in leven. Ook hier geldt, geslachten komen en geslachten gaan. Gelukkig zijn in de huidige generatie de scherpe kantjes en daarmee de haat- en nijdgevoelens verdwenen. Want als er iets is wat niet onder gelovigen behoort voor te komen, dan is het dat wel ruziemaken in de kerk!

Onderdak

Onder leiding van ds. Van Leeuwen zoeken de ‘Hersteld Verbanders’ onderdak. Wel een predikant, maar geen kerk! Bij de gereformeerden is het precies andersom. Alhoewel de gereformeerde broeders en zusters een jaar later (1929) de vacature al weer vervuld zien met de komst van ds. L. Tiesinga. Hij zal de gemeente dienen tot 1961!!

Klompenschuur

Hendrik v.d. Berg (pake van Hendrik en Sietske v.d. Berg aan de Warmoltsstrjitte) stelt zijn klompenschuur beschikbaar als onderdak voor de ‘HV-ers’. Deze schuur stond achter zijn huis aan de Warmoltsstrjitte. De schuur wordt eerst gehuurd en in maart 1928 gekocht voor f 400,10. De tot kerk omgebouwde schuur kan ca. 200 stoelen bergen. Hendrik v.d. Berg zelf wordt benoemd tot koster.

Klompenmakerji

“Een schuur tot tempel”

25 nov. 1927 is de grote dag: de kerk of wat daar dan ook voor mag doorgaan (de kerkgangers worden wel eens spottend ‘hokkelingen’ genoemd), wordt in gebruik genomen. Uiteraard gaat ds. Van Leeuwen voor in deze bijzondere dienst: “Een schuur is tot tempel geworden”. Hij preekt naar aanleiding van de veelzeggende tekst uit Joh. 8: 31 en 32: “Als  gij in mijn woord blijft, zijt gij waarlijk discipelen van Mij en gij zult de waarheid verstaan en de waarheid zal u vrijmaken”.

Alle stoelen zijn elke zondag bezet en ook medegelovigen uit de wijde omgeving komen naar de ‘klompenschuur’. En dat ondanks dat de kachel het gebouwtje nauwelijks warm kan krijgen en het van tijd tot tijd behoorlijk tocht. Treffend is dan ook dat de eerste uitgave die vermeld staat in het kasboek van de kerkvoogdij bestaat uit 1 mud antraciet à f 3,– en 1 mud cokes à f 1,40!!

Nieuwe kerk

Al snel worden plannen beraamd om als  ‘Geref. Kerk in Hersteld Verband’ een ‘echte’ kerk te bouwen. De zeer betrokken gemeenteleden komen in die tijd snel tot een beslissing. Want op 19 mei 1928 wordt een perceel heidegrond gekocht van Gerben Land. Het is dezelfde ‘pake Land’ die in 1913 de Geref. Kerk bouwde. Ook hij behoorde nl. tot de volgelingen van ds. Van Leeuwen en stapte nota bene uit de door hemzelf gebouwde kerk! Het kan bijna niet anders dan dat de nieuwbouw wordt gegund aan timmerman Gerben Land. Dat gebeurt dan ook!

Op 10 juli 1928 legt ds. Van Leeuwen de eerste steen. Een feestdag natuurlijk! Een blik in het kasboek van de kerkvoogdij geeft aan dat enkele dagen voor de eerste steen bij winkelier R. Veenstra (Roele-Griet) wijn is afgerekend ten bedrage van f 3,75!

Er wordt ontzettend hard gewerkt met als resultaat dat nauwelijks vier maanden later (8 nov. 1928) de nieuwe kerk in gebruik kan worden genomen. Onder de genodigden bevindt zich ook ds. dr. Geelkerken die in zijn toespraak memoreert de steun die men o.a. ontving uit Harkema-Opeinde ‘toen men in Amsterdam-Z. gansch geïsoleerd stond en bestookt werd”. De gemeentezang wordt begeleid door een aantal leden van het muziekkorps. Deze 8e november van het jaar 1928 is een historische dag: “De Gereformeerde Kerk in Hersteld Verband” in Harkema heeft een eigen kerk. Een historische, maar ook een blijde en dankbare dag, na alle kerkelijke ellende die men in de laatste paar jaar heeft meegemaakt!

 

Hervormde kerk

Indeling kerk

Het nieuwe kerkgebouw aan de Warmoltsstrjitte had uiterlijk dezelfde omvang als het huidige gebouw nu nog heeft. Intern was er wel een verschil. Vanaf de galerij namelijk werd het kerkgedeelte afgeschermd met schuttingen. De daardoor ontstane ruimte onder de galerij werd gebruikt als consistorie en als verenigingsruimte. Al gauw blijkt dat het kerkgedeelte te klein is. De schuttingen worden verwijderd en dat scheelt aardig wat zitplaatsen. Aan de achterkant wordt een consistoriekamer met puntdak en een vergaderruimte gebouwd. Een en ander werd gerealiseerd in 1933. Inmiddels heeft onze gemeente zoals u allen weet de beschikking over een modern bijgebouw ‘de Rank’.

Ds. Ter Schegget

Toen ds. Van Leeuwen in 1929 naar Leeuwarden vertrok, werd in datzelfde jaar de jonge predikant J. ter Schegget uit Amsterdam beroepen. Onder deze enthousiaste en hartstochtelijk prekende herder en leraar komt de Hersteld Verband- gemeente tot grote bloei.

De pastorie is nog niet helemaal klaar als ds. Ter Schegget zijn intrede doet. De nieuwe predikant neemt daarom voorlopig zijn intree in een zijkamertje van de woning van Hendrik v.d. Berg. Onder ds. Ter Schegget groeit de gemeente naar 573 zielen, waarvan 123 belijdend lid. Ooit heeft de bij iedereen bekende en populaire ds. J. Buskes uit Amsterdam in Harkema gepreekt. De kerk bleek toen veel te klein!

De jaren dertig

De ‘dertiger jaren’ staan in de geschiedenisboeken bekend als de vooroorlogse crisisjaren. In Harkema-Opeinde met veel werkeloosheid en vaak heel grote gezinnen, was de armoede groter dan waar dan ook. Ds. Ter Schegget kreeg daar in zijn pastorale werk dagelijks mee te maken. Vanaf de preekstoel stak hij in zijn preken de armen vaak een hart onder de riem. Maar hij liet het niet alleen bij woorden. Vooral zo rond de kerstdagen hield hij onder de gemeenteleden, maar ook wel aan niet-gemeenteleden, uitdeling van kleren die hij in Amsterdam had verzameld. Ook de rollen vet die hij uitdeelde, vonden gretig aftrek. Toen hij in 1933 voor de tweede keer vanuit Amsterdam een beroep kreeg en van de kansel afkondigde dat hij het beroep aannam, barstten verschillende gemeenteleden in tranen uit!

Nieuwe predikanten

Lange vakante periodes bestonden blijkbaar in die tijd niet. Want in hetzelfde jaar nog komt ds. dr. B.A. Venemans naar Harkema-Opeinde. Het zielenaantal van onze gemeente is inmiddels gestegen tot 600. Na een verblijf van 10 jaar, vertrekt ds. Venemans. We zitten midden in de 2e Wereld Oorlog, maar ook dat is geen belemmering om een vacature  vervuld te krijgen. In 1943 is ds. J. Blonet de nieuwe voorganger van onze ‘Geref. Kerk in Hersteld Verband’.

Ten tijde van de 2e W.O.

Het is behelpen in de kerk door de beperkingen die de Duitse bezetter oplegt. Het verenigingsleven ligt grotendeels stil. De diaconie probeert met de zeer beperkte mogelijkheden die ze heeft, weduwen en gebrek lijdende gezinnen van vet te voorzien.

1946, hereniging met de Ned. Herv. Kerk!

We naderen 1946. Een belangrijk jaar in de kerkgeschiedenis, zowel landelijk als ook hier in Harkema. De oorlog is inmiddels voorbij. Dat geeft nieuwe impulsen en nieuwe energie. Van begin af aan hebben de ‘HV-ers’ het Hersteld Verband gezien als een noodwoning en niet als een nieuwe kerk naast de vele reformatorische kerken die er in Nederland al waren. Landelijke pogingen om weer op genomen te worden in het ‘oude’ verband van de Geref. Kerken strandden. Temeer omdat de Geref. Kerken al spoedig te maken kregen met een nieuwe crisis, nl. het ontstaan van de Vrijgemaakte Kerken (1946). Ik heb dat al eerder genoemd in dit overzicht. Toenadering tot de Ned. Herv. Kerk leidde echter tot succes. Op 15 mei 1946 verenigden de ‘Geref. Kerken in Hersteld Verband’ zich met de Nederlands Hervormde Kerk.

In Harkema deed zich een bijzonder probleem voor. Samengaan met de Hervormde Kerk, maar die was er immers in Harkema niet. Vandaar dat op 19 mei 1946 de Ned. Hervormde Gemeente geïnstitueerd (ingesteld) werd. Ds. Blonet ging in deze dienst voor. En daarmee was de overgang naar de Ned. Hervormde Kerk een feit! Niet elk gemeentelid was gelukkig met de overgang naar de Ned. Herv. Kerk. Een aantal gezinnen ging niet mee. Het grootste deel daarvan liet zich overschrijven naar de Chr. Geref. Kerk in Drogeham.

“Een wolk als eens mans hand”

Toch moeten we deze overgang naar onze Vaderlandse Kerk als een zegen zien. Een zoon van ds. Venemans, eveneens predikant, schreef in een kerkelijk periodiek: “Geelkerken zag in deze hereniging ‘een kleine wolk als eens mans hand’ aan de vaderlandse, kerkelijke hemel, en sprak de bede uit dat God haar tot een voorbode zou maken van een overvloedige zegen”. Ds. Venemans schreef in het bovengenoemd artikel: “Naar mijn mening kunnen wij bovenal leren van de geestelijke instelling, die het H.V. tot hereniging heeft gebracht. Zij hadden de moed om de geborgenheid van de eigen groep als tijdelijke noodwoning te karakteriseren en die op te geven voor een ruimere behuizing om in groter verband betrokken te raken in de grotere taak van de kerk in de samenleving”.

We pakken de lijn weer op

Vanaf 1946 hebben we in Harkema dus een Hervormde Gemeente. Een bijzondere situatie, want in de meeste dorpen en steden is de Hervormde Kerk veel ouder en meestal ook veel ouder dan de Geref. Kerken in Nederland. Ds. Blonet is dus onze eerste Hervormde predikant. Niet voor lang echter, want per 1 jan. 1948 vertrekt de graag geziene predikant naar Goënga.

Hervormde kerk

Evangelisatie

De belangrijkste feiten van de geschiedenis van onze kerk staan nu op papier. Ik ga nu met zevenmijlslaarzen de laatste periode door. Wel moet ik nog even volledigheidshalve stilstaan bij het feit dat in de tweede helft van de veertiger jaren een soort evangelisatiepost heeft gestaan aan de Nijewei, waar nu Bijkon is gevestigd. Het was een initiatief van een aantal Hervormde Gemeentes uit de regio samen met Harkema om wat gemakkelijker de mensen die aan de buitenkant van Harkema-Opeinde woonden, te bereiken. Er werd zelfs een kerkje gebouwd, later in gebruik van het overhemden fabriek Fablo uit Enschede. Ene Porceleijn, onderduiker in Drogeham in de oorlog, is daar een poosje hulpprediker geweest. In die tijd werd ook de Hervormde School (inmiddels afgebroken) en het Hervormde Jeugdgebouw (nu aula) gebouwd. Met het noemen van de naam Porceleijn is de kans aanwezig dat allerlei negatieve associaties worden opgeroepen en daarom ga ik daar hier niet verder op in.

 

Andere predikanten

Ds. Blonet wordt in 1948 opgevolgd door ds. R. Middelkoop, geassisteerd door vicaris J. van Tent. En vervolgens dienen ds. L. Nachtegaal, ds. A.M.C. Franken, ds. A Jonkman, ds. J. Kawarman, ds. W.J. v. Dijk, ds. J.W. Slok, ds. M.C. Molenaar-Dekker onze gemeente. En momenteel is ds. dr. D. van den Bosch-Heij onze predikant.

1946 – 1996

Onze Hervormde Gemeente bestaat 50 jaar. Op zondagmiddag 10 nov. 1996 wordt er een herdenkingsdienst gehouden, waarin ds. J. W. Slok voorging. Hij hield zijn preek naar aanleiding van Haggai 2:10, waar staat: “De toekomstige heerlijkheid van dit huis zal groter zijn dan de vorige”. Ds. Blonet die als predikant in 1946 de overgang naar de Herv. Kerk in Harkema meemaakte, voerde het woord, evenals zonen van ds. Ter Schegget en ds. Venemans.

Voor de duidelijkheid nog even een overzichtje van de belangrijkste
kerkgeschiedenisfeiten van Harkema, in het bijzonder natuurlijk voor de huidige tak, de Protestantse Gemeente Harkema:

1883   Lambertus Warmolts – houten schuurtje

1891   Het eerste (stenen) kerkje

1892   Het ontstaan van de Gereformeerde Kerk

1913   De Gereformeerde Kerk wordt gebouwd

1926   Kwestie Geelkerken

1927   Ds. N. van Leeuwen wordt uit het ambt gezet

Kerkdiensten in de klompenschuur

1928   Aansluiting bij de ‘Geref. Kerk in Hersteld Verband’.

De huidige kerk wordt door de ‘HV-ers’ gebouwd.

1929   Ds. J. ter Schegget (1929-1933)

1933   Ds. B. Veenemans (1933-1943)

1943   Ds. J. Blonet (1943-1948)

1946   Overgang van de “Geref.Kerk in Hersteld Verband” naar de Ned. Hervormde Kerk

1948   Ds. R. Middelkoop (1948-1960)

1961   Ds. L. Nagtegaal (1961-1965)

1966   Ds. A. Franken (1966-1972)

1973   Ds. A. Jonkman (1973-1977)

1978   Ds. A. Kawarman (1978-1983)

1985   Ds. W.J. van Dijk (1985-1992)

1993   Ds. J.W. Slok (1994- 2006)

1996   50-jarig jubileum Ned. Herv. Gemeente

2004   Fusering naar de Protestantse Kerk in Nederland (PKN)

2008   Ds. M.C. Molenaar-Dekker (2008-2012)

2013   Ds. D. van den Bosch-Heij (2013-